عصر تاسوعاست ای نقّاش فردا را نکش

صبح دریا را کشیدی ظهر صحرا را نکش

 

خسته با زین و یراقی واژگون آشفته یال

بی سوار و غرق خون آن اسب زیبا را نکش

 

یا تمام صفحه را با خیمه ها همرنگ کن

یا به غیر از ما رأیت الا جمیلا را نکش

 

آن به دریا رفته دیگر بر نمی گردد به دشت

خشکی لب های فرزندان زهرا را نکش

 

او که مجنون بود مجنون ماند مجنون شد شهید

مادرش لیلاست واویلای لیلا را نکش

 

لا إله افتاده در خون، صفحه را آتش بزن

بر فراز نی قلم را بشکن، الا را نکش

 

ما که جا ماندیم در ما رنگ عاشورا نبود

آبروداری کن و رسوایی ما را نکش

 

عاقبت آن مرد در باران می آید بعد از آن

کس نگوید آن قد و بالای رعنا را نکش